Mouchos, curuxas, sapos e bruxas.
Demos, trasgos e diaños, espíritos das nevoadas veigas.
corvos, píntegas e meigas, feitizos das menciñeiras.
Podres cañotos furados, fogar dos vermes e alimañas.
Lume das santas compañas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e raios.
Ouveo do can, pregón da morte; fuciño do sátiro e pé de coello.
Pecadora língua de mala muller casada con hombre vello.
Averno de Satán e Belcebú, lume dos cadáveres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernais cus, muxido da mar embravecida.
Barriga inútil de muller solteira, falar dos gatos que andan à xaneira, guedella porca de cabra mal parida.
Con este fole levantarei as chamas deste lume que asemella ó do inferno, fuxirán, as bruxas a caballo das súas vasoiras, indose bañar na praia das areas gordas.
!Oide, oide! os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse na aguardente, quedando asi purificadas.
E cando esta beberaxe baixe pelas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nossa alma e de todo embruxamento.
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vós fago esta chamada:
"si é verdade que tedes máis poder que a humana xente, aqui e agora, facede cos espiritos dos amigos que están fora, participen con nós desta queimada"
A tradicional "Queimada gallega" na sua versão original, e que resulte!
O "Neptuno", temporal ao largo da ilha do Faial
